Rosas Danst Rosas- KAAI Theater

Απιστευτο βίντεο, με χορογραφία-φούγκα! Πώς μουσική κατασκευαστική τεχνική μπορεί να γίνει φόρμα για χορογραφία! Δια επιφωτίσεως Τρυπάνης! Rosas Danst Rosas.

Read Full Post »

Fired (up) dreams

Χθες με απέλυσαν.  Το ξέρω πως έψαχναν απλά αφορμή. Από τη πρώτη στιγμή με κοίταζαν με μισό μάτι. Πολύ διαφορετική.. πολύ αυτόνομη… πολύ ψηλή.. πολύ.. όχι σερβιτόρα.. για κείνους. Δε βαριέσαι.. ούτε εμένα μου άρεσε εκεί μέσα. Εμετάλλευση. Δεν ξέρω ούτε γω πόσο θα άντεχα να δουλεύω 6ωρα και 8ωρα χωρίς ούτε μια ανάσα, τρέχοντας συνέχεια( κυριολεκτικά, μιας και όταν έχεις μόνο το μισό προσωπικό από αυτό που χρειάζεται για να βγει η δουλειά, αυτοί που δουλεύουν πρέπει να βγούν blr για να τα προλάβουν όλα),  χωρίς ούτε ένα τσιγάρο διάλειμμα, με μια γουλιά καφέ μόνο…

Ήταν από κείνες τις δουλειές- δουλείες. Από κείνες που είσαι σκλάβος και το χειρότερο.. που σε αντιμετωπίζουν σαν ένα τέτοιο. Που δεν είσαι άνθρωπος απλά ένα κομμάτι κρέας, χωρίς μυαλό, χωρίς άλλες δυνατότητες, χωρίς ζωή, χωρίς προοπτική, χωρίς παρελθόν και το κυριότερο χωρίς μέλλον που απλά πρέπει να τρέχει συνέχεια και να ικανοποιεί διαταγές ανθρώπων. Γιατί μόνο αυτό του αξίζει. Ένα ζώο. Ένα ζώο ανίκανο το οποίο με ξύλο πρέπει να μάθει να εκτελεί ακροβατικά.

Με πονάει αυτή η πραγματικότητα. Με τρομάζει το ότι ίσως, ποτε δεν θα μπορέσω να εγκλιματιστώ σε αυτή. Και πάντα θα με απολύουν επειδή.. απλά δεν ανήκω. Επείδη πάντα θα είμαι αυτή που σπάει πιάνα. Και το ξέρω. Και δεν μπορώ να το ξεχάσω ουτως ώστε να χωρέσω σε ένα καλούπι πολύ μικρό, πολύ στενό, όχι μόνο για τη δική μου προσωπικότητα.. αλλά για οποιαδήποτε ανθρώπινη προσωπικότητα.

Ίσως να μη μπορέσω να έχω ποτέ κάποιον πάνω απ’το κεφάλι μου. Κάποιο άλλο αφεντικό εκτός από την αφεντιά μου. Το να είμαι υπόδουλη σε κάποιον θα με σκότωνε.. το ξέρω. Αλλά από την άλλη.. ποτέ δεν ήθελα να είμαι. Πάντα φανταζόμουν τον εαυτό μου στη κορυφή. Μέχρι που το ξέχασα. Μέχρι που άφησα το κόσμο να μου κόψει τα φτερά. Από φόβο. Και συμβιβάστηκα. Αλλά δεν είμαι εγώ αυτή. Και η σφαλιάρα που έφαγα για να ξυπνήσω ήταν δυνατή. Και πόνεσε πολύ. Όμως πολύ λιγότερο από τη συνειδητοποίηση του τί θυσίασα για χάρη της ασφάλιας, και της αποδοχής..

Θυμήθηκα τον εαυτό μου. Θυμήθηκα τα όνειρά μου. Και για πρώτη φορά τολμώ ξανά να βάλω ένα στόχο που φαντάζει πολύ μακρινός, πολύ δύσκολος, πολύ άφταστος..

Τα φτερά άρχισαν να μεγαλώνουν πάλι :]

Read Full Post »

Comfortably Numb-PULSE

Δεν. Έχω. Λόγια. Απλά. Το μόνο που ξέρω είναι πως κάποια στιγμή στη ζωή μου *θέλω* να παίζω πιάνο όπως παίζει ο Gilmour τη κιθάρα του..

Read Full Post »

Proko-Loco!

To κομματόνι απλά δεν υπάρχει (σχόλιο συναδέλφου- όχι που δεν θα σ’αρεσε αφού όλο κοπανάει μέσα…) Αφινιασμένος Prokofiev. Αγαπάμε αφηνιασμένο Prokofiev. 😀

Read Full Post »

Μουσικό Κράξιμο.

Nasty post ahead..  Τ’απλυτά μας στη φόρα παίδες.. λέεεμε τώρα.. Αβάντι μαέστρο!

Μπλουζίστες- Οι βαρετοί

Λατρεύουνε να ακούνε τον ήχο της φωνής τους και του οργάνου τους και παίζουνε συνέχεια τις ίδιες ακολουθίες, με την ίδια βραχνή και καλά επίτηδες, όχι ότι δεν μπορούν να μιλήσουνε αλλιώς απ’τα ουισκια και τα τσιγάρα, φωνή, κάνουνε όλοι τα ίδια εφέ ξανά και ξανά και οι μόνοι στοίχοι που ξέρουνε είναι οι “my woman left me, I lost my job, my life’s shit”. Τίγκα τεμπέλιδες, βαρούνται να μάθουν σωστά ένα όργανο, γιαυτό κάνανε τα φάλτσα και τα “δε ξέρω τη τύφλα μου και ψάχνω τις νότες στο λεπτό και παίζω 2 σε 1 για να αυξήσω τη πιθανότητα να πιάσω κάποια σωστή” κομμάτι της τέχνης τους, λέμε τώρα, και τα είπανε μπλου νόουτς. Αν αναγκαστείτε ποτέ να συναναστραφείτε έναν μπλουζίστα, ή ακόμα χειρότερα να ακούσετε έναν, φροντίστε να μην έχετε κοντά σας, στις τσέπες σας ή γενικότερα σε απόσταση γραπώματος κάτι με το οποίο θα μπορούσατε να αυτοκτονήσετε. Αν και ούτως ή αλλως θα πεθάνετε είτε από βαρεμάρα έιτε από κατάθληψη.

 

Κλασσικοί- Εεε.. μουσική? Τί είναι αυτό?

Μακράν οι χειρότερες ψωνάρες. Νομίζουν πως επειδή ξόδεψαν όλη τους τη ζωή μέσα σε ένα ωδείο με ωραίο ντεκόρ, πάνω από ένα όργανο και επειδή μπορούν να παίξουν πάρα πολλές νότες στη σειρά απ’έξω σωστά πολλές φορές, πως είναι μουσικοί. Οι περισσότεροι είναι wannabe ντίβες με απαράδεκτο χαρακτήρα και έχουν την εντύπωση πως όλοι οφείλουν να ανέχονται το αρχιδίσιο ταπεραμέντο τους επειδή οι ίδιοι μπορούν να παίζουν το όργανό τους γρήγορα και δυνατά. Είναι οι πιο γαμάτοι εβερ ή τουλάχιστον αυτή την εντύπωση έχουνε όπως και χιλιάδες άλλα κορόιδα ανά το κόσμο που τους θαυμάζουνε, τους θεοποιούνε και θέλουν να γίνουνε σαν και αυτούς. Για τους κλασσικούς όλα τ’άλλα είδη μουσικής είναι άκρως υποδεέστερα, ανάξια κάθε αναφοράς και απλά δεν θα έπρεπε να υπάρχουν. Στη πραγματικότητα δεν έχουν ιδέα από μουσική και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να παίζουν όσες περισσότερες νότες μπορούν, όσο πιο δυνατά και γρήγορα μπορούν και με όσες φιοριτούρες τους επιτρέπει το τέμπο να κάνουν μπας και καλύψουν το γεγονός πως είναι παντελώς και τελείως άμουσοι και ρομποτάκια και πως μέχρι και ο Ε.Τ. θα μπορούσε να παίξει μια σονάτα με περισσότερη ψυχή απ’οτι αυτοί. Άμα θέλετε να κάνετε ένα κλασσικό να σκάσει, πάρτε του τις νότες.

 

Τζαζίστες- Έχω τα άπειρα κόμπλεξ

Στυλάκι τίγκα, το κουλνες να στάζει από παντού, έχουν τη τεχνική των κλασσικών αλλά δεν είναι φλώροι και καλά παιδιά σαν και κείνους, τα ελεύθερα και ανυπότακτα πνεύματα της τζαζ, έχουν το ρυθμό μέσα τους. Και δεν τον βγάζουν ποτέ έξω. Γι’αυτό και πάντα σε μια τζαζ μπάντα ο καθένας πιάνει ότι ρυθμό του κατέβει. Και εγέννετω πολυρυθμία δι’αλλης μιας φοράς των εσπασμένων καλυπτώντων. Πιστεύουν πως ο μόνος λόγος που τις χίλιες τους συγχορδίες τις ακούνε μόνο 3 άτομα (11 στις 10 φορές επίσης τζαζίστες) είναι ότι οι ίδιοι είναι πολύ μπροστά και πως πολύ λίγοι έχουν την ικανότητα να καταλάβουν την τέχνη τους, και όχι στο γεγονός ότι πολύ απλά κανείς δεν αντέχει να τους ακούει. Στη πραγματικότητα, όλοι τους θεωρούν καβαλημένους, και σπάνια τους κοροιδεύουν πίσω από τη πλάτη τους μιας και έχει πολύ περισσότερη πλάκα να κοροιδεύεις ένα τζαζίστα μπροστά στη μούρη του  γιατί τα άτομα απλά *δε νοιώθουν*  Για τη πάρτη τους βγαίνουν τα χειρότερα ανέκδοτα. Είναι τόσο απαράδεκτοι που έχουν το θράσος να μιλάνε για φόρμες και στυλ και είδη και υποείδη ενώ όλοι ξέρουν πως ή τζαζ είναι σαν παραπληγικός που προσπαθεί να εξηγήσει τη θεωρία της σχετικότητας σε μια γλάστρα, ενώ έχει παρει έκστασι. Αν θέλετε να κάνετε ένα τζαζίστα να σκάσει πετάξτε του ένα τούβλο στο κεφάλι με την ελπίδα ότι μπροστά σε κάτι όμοιο του θα αρχίσει να εκφράζεται λογικά.

 

Ροκάδες- Μάθε τέχνη για να πιάσεις γκόμενα

Στο σχολείο όλοι τους κοροιδεύανε και ήταν οι ασχημότεροι όλων. Η φώτιση τους ήρθε στο γυμνάσιο όταν έτυχε να αναρωτηθούν πώς όλες οι γριες των Ρολλινγκ Στοουνς έχουν πάντα τις καλύτερες γκόμενες. Όταν βρήκαν την απάντηση άρχισαν να μαθαίνουν κιθάρα οι πιο ικανοί(ας πούμε), μπάσο οι λιγότερο έξυπνοι και ντραμς τα τούβλα. Αυτοί δε που δεν μπορούσαν να μάθουν ούτε καν ντραμς πιάσαν το μικρόφωνο και όποιον πάρει ο χάρος. Αυτοστιγμεί γίναν οι πιο γαμάτοι του σχολείου και τους θέλαν όλα τα κοριτσάκια. Στη πραγματικότητα παραμένουν παντελώς άχρηστοι και θύματα που δεν ξέρουν να διαβάζουν ούτε μισή παρτιτούρα. Τους αρέσουν πολύ οι διασκευές γιατί είναι ανίκανοι να γράψουν ένα δικό τους κομμάτι και τα μπλουζάκια πινκ φλόυντ για το credit που δε πρόκειται να αποκτήσουν ποτέ οι ίδιοι.

 

Μεταλλάδες- Η συνομωσία της Λορεαλ.

Ίδια περίπτωση με τους ροκάδες συν ιστορικό ψυχασθένειας η οποία επιδεινώνεται με το καιρό λόγω headbanging. Σα μουσικοί είναι παντελώς άχρηστοι γι’αυτο σαν τους μπλουζίστες κάναν και αυτοί το distortion και τα γρέζια “τέχνη”. Όχι πως δεν θα μπορούσαν να παίξουν ή να τραγουδίσουν ένα καθαρό τονικό ύψος ούτε για να σώσουν τη ζωή τους. Είναι άπειρα κολλημένοι με τη Dorian, όχι λόγω του επικού της χαρακτήρα όπως υποστηρίζουν οι ίδιοι, αλλά γιατί ότι και να της κάνουν ακούγεται πάντα καλά, οπότε καλύπτουν- ή τουλάχιστον έτσι νομίζουν- την απόλυτη ανικανότητά τους. Άμα θελει κάποιος να κάνει ένα μεταλλά να σκάσει αρκεί να του βάλει μπροστά του μια παρτιτούρα. Έχουν αιώνια αντιπαλότητα με τους ροκάδες παρόλο που είναι τα ίδια σκατά, και όλη αυτή η μαυρίλα και τα καρφιά που φοράνε δεν εκφράζει κάποια ιδιαίτερη ιδεολογία αλλά υπάρχει για να τρομάζει το κόσμο απλά γιατί δεν μπορούν να κερδίσουν διαφορετικά το σεβασμό κανενός. Το είδος των μεταλλάδων θα είχε εξαφανιστεί προ πολλού εαν δεν διέθεται την ύπουλη υποστήριξη όλων των  εταιρείών σαμπουαν.

Προσεχώς: Αβαντγκαρντίζοντες, μαέστροι, συνθέτες, και παλαιοί μουσικοί..

Άσχετο Υ.Γ.  Το «Κέρκυρα» βγαίνει από το συνθετικό «Κερ» που σημαίνει βρέχει και «Κυρα» που σημαίνει βρέχει περισσότερο. Και αυτή τη στιγμή έξω γίνεται τις πουτάνας απο βροχή κεραυνούς και χαλάζι.. απορώ πώς έχω ακόμα νετ και ηλεκτρικό εδώ μέσα..

Read Full Post »

I am..

Am I a small little girl, long dark hair and this pale face.. it’s not frightening at all.. but will scare the shit out of you?

Am I a something, the very most important of all disguised as nothing.. in a dirty green t-shirt and baring knife marks.. just for being happy?

Am I the deceit, buried in the deepest with no light at all.. ever.. how will I find me?

Am I this breathing piece of meat.. not and yes and who can see and who will not?

Am I a star or a pebble in my shoe.. or am I that middle sized rock behind that middle sized tree.. not in the center nor the edge?

Am I too thin or too much.. or everybody else around me are too small or too big to fit.. or is it just not important.. me.. or anything?

Am I correct or just the wrong.. and is it correct to feel the wrong or is it the wrong to feel correct?

Am I a heart too soft to face deaths or is it just too hard to be righteous of living?

Am I a plane of reality or a proof of a parallel dimension?

Am I.. a silence of judgement.. or just too silent to judge?

Am I a question.. or an answer.. or maybe just a cursed if?

 

Read Full Post »

Catching a Rainbow Train…

Read Full Post »